Het leven is zeker moeilijk sinds deze aandoening gefokt zijn lelijke kop. Mijn leven is op zijn kop gezet en de dingen zullen gewoon nooit meer hetzelfde zijn. Maar dit geldt niet alleen voor mij geldt dit voor u als goed. Ik ben het realiseren en proberen te begrijpen dat mijn leven als ik wist dat het zal nooit meer hetzelfde zijn. Maar ik ben ook leren dat het leven als je weet dat het is ook veranderd. Ik weet niet wanneer de dingen begon te veranderen, maar als ik terug kijk naar jullie meisjes zijn klein, ik herinner me veel plezier tijden, veel gelach, en tal van avonturen. Als je ouder werd, zijn we nog steeds in geslaagd om geweldige plezier en veel gelachen hebben.
Maar in de afgelopen jaren, zijn de dingen veranderd. Vroeger was ik nooit nee wat we in petto had voor de dag te zeggen. Winkelen, familie-uitjes, camping, alles wat we kunnen hebben willen doen als een gezin. Mijn leven begon te vertragen, mijn fysieke welzijn was niet in de buurt wat het ooit was. Ik nu heb geleerd dat ik deze aandoening, de zogenaamde fibromyalgie. Dingen gewoon niet hetzelfde zijn. U meisjes hebben gezien mij te veranderen en vertragen. Ik ben niet meer in staat om de dingen die ik ooit deed en ik zal niet in staat zijn om dingen te doen met u eens dat we ooit gebruikt om te doen.
Niet veel gezinnen begrijpen wat fibromyalgie is of hoe het afbreuk doet aan een gezin. Maar vanaf de eerste dag, omdat het leren van die dingen waren niet in orde met mij, je hebt opgevoerd, je hebt geleerd dat de dingen zouden gaan om anders te zijn, je nooit in twijfel, je ging gewoon met zich mee. Je hebt nooit deze nieuwe realiteit ik te maken heb, je mee bezig bent ondervraagd. U meisjes hebben geleerd dat dingen die ik ooit gebruikt om te doen, kan ik niet meer doen. Je hebt geleerd dat sommige dagen heb ik verder te duwen mezelf dan ik zou moeten. En het grootste ding, je hebt geleerd dat niet langer de moeder je gebruikt te hebben.
Dit is een groot ding om te begrijpen voor een 17-jarige en een 13-jarige, maar geen van jullie ondervraagd wat er gebeurde, waarom het gebeurde, of hoe het zou invloed hebben op je. Je meisjes moesten nu aan te passen aan een nieuwe normaal, net zoals ik moest, en toch miste nooit een betere. Jullie hebben geleerd om te weten wanneer ik wat extra hulp nodig hebben, als ik je nodig hebt om boodschappen te doen voor mij, of wanneer ik gewoon wat tijd alleen nodig. Je hebt geleerd om mijn gezicht te lezen en weten wanneer dingen niet precies goed en je lijkt te dingen die me zou kunnen helpen te leren kennen.
Sinds ik het omgaan met deze aandoening hebben jullie ook geleerd dat het soms mijn stemmingen zijn onvoorspelbaar, gelukkig een minuut, gek de volgende, en in tranen kort na. Je hebt gehad op de harde manier dat elke stemming is onvoorspelbaar te leren. Maar toch je rolt met haar en niet in vraag het. Vroeger was ik in staat om alle school en buitenschoolse activiteiten bij te wonen, maar nu, als het een slechte dag, begrijp je dat me komen om activiteiten kunnen leiden tot meer pijn en maken de volgende dag meer ongemakkelijk en je bent meer dan begrip. Je meisjes altijd lijken te weten wanneer moeder heeft behoefte aan een beetje extra liefde en een beetje extra zorg. De omhelzingen & kussen, de “gunsten”, de boodschappen, de taken, en een van de dagelijkse dingen die ik hulp bij nodig, weet je wanneer het nodig is.
Aangezien dit nieuwe werkelijkheid geworden is ons leven, heb je nog nooit de hoop opgegeven op mij of voor mij. Dit is iets wat geen enkele jongen uw leeftijd moet hebben om te gaan met, maar u beheren met gratie en kracht. Je hebt nog nooit gekleineerd wie ik nu ben of me het gevoel dat minder van een moeder. De kleine gebaren als omhelzingen & kussen, bloemen, helpen rond het huis, of het verzenden van me naar de bank als je weet dat ik heb gedaan om te veel, het betekent meer dan je ooit zal weten. Ik ben een vrij gelukkige moeder op zoveel manieren. Maar het meest van allemaal, Ik ben de trotse moeder van twee mooie fantastische meisjes die ik liefheb naar de maan en weer terug. Mijn “punkin” en mijn “boo” … Ik hou van je meer dan je ooit zal weten!
Als de dochter van een Mamma met fibromyalgie
Als dochter van een moeder met fibromyalgie is taai, kan het zeker druk zetten op die moeder dochter relatie omdat het soms voelt meer als een relatie tussen u en fibromyalgie je moeder dan een relatie tussen u en uw moeder. Ik heb geleerd dat er goede dagen en er zijn slechte dagen. Days ze meer steun nodig heeft, meer hulp, meer positieve woorden, meer liefde, enz., En er zijn dagen waar ze moet haar ruimte, want ze voelt een beetje extra crappy, een beetje extra emotioneel, en een beetje extra gefrustreerd. Ik weet niet over iemand anders, maar ik was gezegend met een pretty amazing moeder! Iemand die een groot voorbeeld, iemand die grote hoeveelheden van kracht en ook doorzettingsvermogen toont. Ik heb veel dingen van mijn moeder geleerd, maar ik wil dat ze weten dat, hoewel het hebben van fibromyalgie kan verschrikkelijk zijn, en kan het leven ondraaglijk soms voelen, moeder, ik hoop dat je weet dat ik hou van u aan de maan en weer terug en zal altijd zo blijven, wat er ook gebeurt.
Als dochter van een moeder met fibromyalgie heeft deed me beseffen en aanvaarden dat er gaan dagen dat moeder gaat me moet lopen naar de stad om boodschappen te krijgen, omdat het rijden naar de stad, wandelen rond de winkel, en het dragen van zware tassen kan haar echt moe en echt pijn te maken. Er gaan dagen waar ze behoefte aan een extra knuffel zijn. Er zullen dingen die ze mist, zoals het koor concerten of sportevenementen zijn, omdat het opstaan, klaar, en dan zitten in een aantal ongemakkelijke auditorium stoel voor 2 uur gaat maken haar pijn zo veel meer morgen. Maar ik heb geleerd dat het ok als ze een paar van die dingen mist, omdat ik weet dat ze altijd na te denken over mij als ik hen te doen, en ze is altijd enthousiast om te horen over hen als ik thuiskom.
Als dochter van een moeder met fibromyalgie kan hard zijn, omdat sommige dagen voel je je zo hulpeloos, dat is een van de ergste dingen! Kijken naar je moeder lijden en strijd is hard, en wetende dat ze wil meer dan haar lichaam te doen fysiek stelt haar in staat is zo moeilijk te zien. Mam, ik hoop dat je weet dat ik ben hier voor de goede dagen en ook de slechte. Ik ben altijd hier als een solide basis voor je. Een schouder om op te huilen, op de niet zo goede dagen, een persoon om ongecontroleerd met aan extra goede dagen aan het lachen, een persoon om rant op de extra frustrerend dagen, en ik ben hier ook om te proberen en zet een glimlach op je gezicht elke dag. Want hoewel ik de dochter van een moeder ben met fibromyalgie, ik ben ook de dochter van een verdomd goede moeder!
“Ik houd zielsveel van je!”
Liefde, je “punkin”
-Haley Puddicombe
