Jaren geleden kwam er een vriend van mijn kleine broertje langs op zijn 10-speedfiets, terwijl de zon in zijn gezicht scheen en de wind door zijn haar waaide toen BAM! Uit het niets hing het voorwiel op en gooide hem over het stuur waar zijn gezicht en de stoep elkaar ontmoetten.
De handrem was losgeraakt en in de spaken van het wiel gevallen. Hij had een paar diepe wonden op zijn gezicht, een gebroken neus en miste een paar tanden als gevolg van dat ene moment in de tijd.
Als je ooit een fibromyalgie opflakkering hebt gehad, dan kun je je herkennen in de schok van zo’n moment. Op een bepaalde “normale” dag kan het minst kleine ding een volledige opflakkering veroorzaken, waardoor je je op z’n zachtst gezegd gekneusd en verslagen voelt.
Ik heb dagen gehad dat ik me “normaal” (normaal als mogelijk voor iemand met fibromyalgie) wakker voelde, als iets dat ik at of het niveau van activiteit in mijn dag, of gewoon iets uit mijn routine zo los zou zijn handrem valt in mijn “spaken”.
Zo is het leven als FM-patiënt! Sommige dagen ben ik me scherp bewust van een mogelijke opflakkering voordat mijn voeten zelfs de grond raken, vooral als het een van die rusteloze nachten is geweest zoals we vaak ervaren.
Omdat ik al bijna vijftien jaar te maken heb met de effecten van fibromyalgie, kan ik gerust zeggen dat dit niet mijn eerste rodeo is met betrekking tot fibro flare-ups. Ik heb geleerd om hun begin in de loop van de jaren beter te herkennen, waardoor ik wat proactiever naar hen toe kan zijn.
Meestal hebben mijn opflakkeringen een redelijk consistente “cyclus” van soorten. Ze beginnen soms met vermoeidheid die niet weg zal gaan, dan mogelijk pijnlijke spieren en gewrichten en tegen het einde van de cyclus, volwaardige diarree. Soms keert de cyclus zich terug naar de plaats waar de prikkelbare darm het eerste teken en trigger is van de komende dingen.
Een lichte opflakkering kan enkele uren duren, en een zwaardere, meerdere dagen of af en toe weken.
Ik weet het, dat is niet echt goed nieuws, toch? Het goede nieuws is dat je kunt leren omgaan met de flare-ups en ze zelfs kunt minimaliseren met een beter begrip van je eigen lichaam, levensstijl en omgeving. Er is geen enkele methode die werkt voor elke persoon die te maken heeft met een opflakkering van fibromyalgie. Het is iets dat we individueel moeten begrijpen.
Voor mij is een opflakkering de manier van mijn lichaam om me te vertellen wat “niet te doen” – een beetje zoals een GPS die aangeeft dat er een omweg nodig is vanwege een dreigend gevaar verderop. Ik weet dat wanneer ik te hard push op een “goede” dag dat ergens een flare-up ergens op de loer ligt.
Ik herinner mezelf eraan dat er consequenties zijn om te laat op te blijven of niet vast te houden aan mijn slaaproutine. Als dat goddelijke dessert voor mij een verleiding is om te genieten, maak ik een keuze met volledig begrip dat als je nu speelt, je later moet betalen.
Dus voor mij heb ik vriendelijkheid voor mezelf en mijn lichaam geleerd door precies datgene wat ik het meest veracht: fibro flare-ups! Ik voelde me schuldig omdat ik mijn dagelijkse taken voor zelfzorg opzij schoof, maar ik ben gaan begrijpen dat het het wezen is dat het doen stimuleert, dus als ik de leiding wil nemen van een leven dat voor altijd is veranderd door die gevreesde voorwaarde dat artsen fibromyalgie noemen, dan is zelfzorg niet hetzelfde als zelfzucht.
Het is eigenlijk een van de meest gevende dingen die je kunt doen voor degenen van wie je houdt. Zorg goed voor jezelf zodat je voor anderen kunt zorgen en van het leven kunt genieten!