Fibromyalgie is een pijnstoornis, met symptomen die variëren van spierpijn en gevoelloosheid in de ledematen tot slaapstoornissen. Ontsteking en de reactie van het lichaam op stress via de complexe interacties tussen de hersenen en andere organen spelen een rol bij fibromyalgie. Het kan moeilijk zijn om de stress te vermijden die het moderne leven ons bezorgt, maar er is zeker veel waar we controle over hebben dat kan helpen om de symptomen van deze aandoening te verlichten, waaronder levensstijlgewoonten en voedingskeuzes.
Misbruik is de belangrijkste oorzaak van fibromyalgie
Er is geen eenvoudig of eenduidig antwoord op de vraag waarom emotioneel misbruik of stress fibromyalgie kan veroorzaken. Emotionele stress kan uw vermogen om verschillende chronische pijnziekten zoals FMS af te weren, verzwakken. Er wordt ook gedacht dat er een verband is tussen emotioneel trauma, slapeloosheid, hoofdpijn, pijn en andere symptomen. Slachtofferschap op jonge leeftijd kan op de lange termijn ernstige gevolgen hebben.
Het lijkt erop dat emotioneel misbruik minder serieus is genomen dan fysiek misbruik, omdat het geen uiterlijke tekenen heeft zoals blauwe plekken of gebroken botten. Toch geven de hogere gevallen van emotioneel misbruik, met name in de kindertijd maar ook in de volwassenheid, geassocieerd met personen met fibromyalgie aan dat men zich bewust moet zijn van de mogelijkheid om fibromyalgie te ontwikkelen.
Trauma uit de kindertijd
Traumatische ervaringen en stress in de kindertijd zijn historisch gezien over het hoofd gezien als predisponerende factoren in de ontwikkeling van verschillende chronische pijnstoornissen en psychiatrische aandoeningen, waaronder fibromyalgie, prikkelbare darmsyndroom, slapeloosheid, depressie, angst, posttraumatische stressstoornis en chronisch vermoeidheidssyndroom. Het tij keert echter nu onderzoek een significante correlatie tussen jeugdtrauma en de gezondheid van volwassenen onthult.
Het centrale zenuwstelsel ontwikkelt zich snel tijdens de kindertijd en wordt geconditioneerd om te reageren op verschillende stimuli en stress die in het leven worden aangetroffen. Naarmate een assortiment van omgevingsstimuli wordt aangetroffen, worden er nieuwe paden gecreëerd tussen de cellen van de hersenen als reactie op elke stimulus.
Bijvoorbeeld, een plezierige ervaring zoals een knuffel van een ouder of een zoetigheid creëert paden die de hersenen leren om plezierig te reageren op die stimuli. Evenzo zal een angstaanjagende ervaring paden creëren en oefenen die reageren met angst.
Dit proces van het creëren van nieuwe paden als reactie op stimuli wordt neuroplasticiteit genoemd. Naarmate we ouder worden, neemt neuroplasticiteit af, wat betekent dat het moeilijker is om nieuwe paden te ontwikkelen en de reacties van onze hersenen op stimuli aan te passen. Kinderen hebben een duidelijk voordeel in het bezitten van een hoge mate van neuroplasticiteit.
Dit benadrukt echter ook hoe belangrijk het is om zinvolle stimuli te geven aan de zich ontwikkelende hersenen, om de ontwikkeling van positieve paden te waarborgen.