Kat (Bijdrager op theMighty.com)
Het hebben van een chronische ziekte zoals de fibromyalgieziekte eist echt zijn tol van je, vooral als je net als ik een heleboel andere dingen mee hebt. Het neemt toe en neemt af, maar het gaat nooit weg, althans bij mij niet. Op dit moment moet ik zeggen dat het net zo erg is als ooit tevoren. Het pijnniveau van mijn fibromyalgieziekte heeft me zo ver naar beneden gedreven dat zelfs mijn positieve kijk eronder lijdt. Ik ben het zo beu om ziek te zijn van fibromyalgie. Mijn enige ontsnapping is de slaap die ik krijg, maar nu verdraait de pijn van de fibromyalgieziekte mijn dromen en ik kan er nu niet eens aan ontsnappen. Ik word zo pijnlijk wakker dat ik het wil uitschreeuwen alleen maar om te bewegen. Ik ben net zo moe als ik wakker word als toen ik naar bed ging. De opluchting lijkt mij tegenwoordig te ontglippen.
Ga meer bewegen, dat zeggen ze. Ze hebben geen idee hoe moeilijk dat is als je bij elke beweging terugdeinst voor de pijn van de fibromyalgieziekte. Als je ook maar een afstand loopt, voelt je ruggengraat alsof hij uit elkaar valt en uiteenvalt. Ik doe wat ik kan, ik loop korte afstanden, ik doe beenliften in mijn stoel, maar het is moeilijk. Ik wou dat anderen konden begrijpen hoe moeilijk het is. Verlies gewicht. Ik probeer het, echt waar. Zonder zo actief te kunnen zijn als nodig is, is het heel moeilijk om te doen. Ik weet dat mijn gewicht, dat ik heb gekregen nadat ik ziek was geworden, het erger maakt. Het verslechtert ook mijn zelfbeeld, wat helemaal niet helpt. Ik wou dat ik het kon verliezen en ik doe mijn best om dat te doen, maar het is net als ik een langzaam proces.
Neem je medicijnen. Dat doe ik, ik beloof het, precies zoals ze mij zeggen te doen, maar het helpt niet genoeg. Ik heb ze gemist en ik had het geluk dat ik de hele dag niet in een bal op de grond lag, dus ik weet dat ze helpen, maar ze doen niet genoeg. Er moet iets zijn dat mij mijn leven terug kan geven. Depressie? Natuurlijk kamp ik met depressies. Als er geen deel van je lichaam is dat niet altijd pijn doet, kun je ook depressief zijn. Ik denk dat degenen onder ons die hiermee functionerenZijnveel sterker dan waar mensen ons krediet voor geven.
Ik kan niet eens eten zonder symptomen te ervaren. Als ik iets eet, ren ik naar de badkamer. Er is geen aspect van het leven dat de fibromyalgieziekte of de vele naast elkaar bestaande aandoeningen niet aantast. Noem maar op, er is een nadelig effect aan verbonden. De symptomen voeden elkaar en de ene zorgt ervoor dat de andere erger worden. Ik probeer positief te blijven. Ik weet dat dit voorbij zal gaan en dat ik me beter zal voelen, maar zelfs dan zal ik me niet goed voelen. Ik heb mijn goede periodes, maar zelfs dan is er nog steeds de altijd aanwezige fibromyalgie, pijn, depressie, maagproblemen enz. Toch zijn er betere tijden waarin ik meer kan doen en meer kan genieten, maar wat moet ik in de tussentijd doen? Ik raak uitgeput, fysiek, mentaal en emotioneel. Ik verlies de hoop dat er goede dagen in het verschiet liggen en dat er verlichting kan worden gevonden. Ik mag mezelf niet zo laten worden, Ik moet altijd geloven dat er hoop is, maar op dit moment is dat moeilijk. Ik moet vasthouden aan de gedachte dat ook dit voorbij zal gaan. Ik hoop maar dat het snel overgaat.
