Er is eenzaamheid, is de “eenzaamheid van fibromyalgie,” de eenzaamheid van alle patiënten die lijden aan de eenzaamheid van het leven in stilte hun symptomen uit angst om ondervraagd leed, twijfelde voortdurend psychologische stabiliteit en eindigde opnieuw af … zal het echt zo zijn, …? En zal ik de oorzaak zijn van al mijn kwalen? Problemen in onze eenzaamheid willen we waren echt leuk en met zo veel angst en visicitud waarin wij leven aan het roer van onze ziekte te nemen om haar achter te laten.
Dit zijn de twijfels over onze eenzaamheid. Waar ga ik heen? Wat doe ik? Wie helpt mij? of beter. Wie vraag ik om hulp?
De eenzaamheid van fibromyalgie wordt aangetroffen in elke glimlach die we afdwingen uit angst om te zeggen dat we verkeerd zijn, uit angst voor verwijt, tot uitspraken als “je moet minder medicijnen nemen en meer uitgaan.” Ben je niet naar de dokter gegaan om je in behandeling te nemen? ? “Zoveel pillen is wat ze hebben gedaan, je bent eraan gewend geraakt”, “het kan niet mogelijk zijn dat het je niet beïnvloedt”.
De eenzaamheid van fibromyalgie we leven elke keer dat we in gezelschap zijn met onze geliefden en terwijl de pijn ons aangrijpt, worstelen we om niet het middelpunt van de aandacht te zijn en de dag te eindigen om alleen te zijn met onszelf en de pijn te laten stroom in tranen van wanhoop.
We voelen de eenzaamheid van fibromyalgie wanneer we naar het kantoor van de dokter, het kantoor van de specialist of wat dan ook moeten doen, op die manier onze geest het landschap maakt dat we hebben gepasseerd, verdwijnt en een wordt van twijfels en angsten geconfronteerd met een nieuw symptoom dat in ons lichaam zal blijven en dat we zullen moeten wennen aan “nog een keer”.
De eenzaamheid van fibromyalgie is de worsteling van de dag tot dag dat we worden geconfronteerd met degenen die lijden aan deze ziekte, die wordt verdund door de handicaps die we lijden en onze omgeving accepteert niet dat het een onvermogen is maar wordt een “je kan maar wil niet”.
De eenzaamheid van fibromyalgie is het veelvoudige gesprek van wie over onze ziekte wil weten en veroordeelt het gesprek met “de pijn is in onze mening”.
Deze eenzaamheid waarin we leven wordt erg pijnlijk als u merkt dat uw kant die spreekt van het “vooroordeel” of vanuit hun eigen ervaring en niet toegeven dat de wereld is meer iets buiten je eigen ervaring.
Eenzaamheid van fibromyalgie is een eenzaamheid die we begrenst de buurt van langzaam, dat wordt gemeden op het eerste (omdat er meer vraatzuchtige angst niet geliefd voelen en genegenheid nodig om het bedrijf) en de strijd aan te passen aan uw omgeving, naar je omgeving toe aan je omstandigheden, vecht door het woord, handelt, overwint alle situaties, maar de ziekte is het eten van al je bronnen en mislukkingen en daarom de verwijten.
Het is dan wanneer de vlucht van eenzaamheid noodzakelijk wordt, niet voortdurend uw gedrag hoeft te rechtvaardigen, uw kracht moet beheersen in zaken die u als een prioriteit beschouwt. Omdat de ziekte je leert om je doelen te prioriteren en je sterke punten te beheren.
Eenzaamheid van fibromyalgie wordt een noodzaak voor de patiënt, het is als je stoppen met luisteren naar vragen die zijn niet van plan om te worden gehoord de antwoorden, is wanneer twijfel wordt het een manier waarop u uw doelen en uw potentiële klanten uit te voeren.
De eenzaamheid van fibromyalgie is het pad dat veel patiënten in het geheim met hun waarheid bewandelen en die met hun beperkingen worstelen om door te gaan met hun dromen.
